kendine yeraltında büyük bir gökaltı kurdu Devamı »
bütün acılarını oraya gömdü
acısı – salıncağı bayrakları
yalnızlığı- dikili büst ayakları
kaba kadınları, pis kokan erkekleri
-giydiği pelerinleri
kökü kalmış ağaçları gördü
bir zamanlar pembe açan ağaçları
bilmediği yerlerde adının yazdığı taşları
bin yıl öncesinde yaşadığı mezarları
içtiği ilaçları
kayboldu gri ve susuz tarlalarda, acısı rengin hayaliydi
-örtülü hayvanların kuyrukları
başının kıvrımı huzursuzluğunun altnefesiydi
kalemi bitince durdu varolmamış gibi-
Sondaki ve Rêverie Ezgisi
– 18 Aralık 2015