Yazar: Hayati Baki

basit şeylerdi, yürüdüğümüz tarih gerçek mi
istenç dışı koşarak kurduğumuz hayat, tanrı’nın
sesi gürlemişti gökyüzünden yeryüzüne: öldü
tanrı! deyin bakalım “o, artık kimsesizdir!”:
sessiz ve derinden inleyen yaşamın sonu,
sonsuzluğun dirilmesi bilgiye gömülü ölüm.
özgür kıldı beni, hepten rahatsız etti, cismimi
hakikiyyûndan oluşan acılar dünyası: bulunç
ötesi edgü nereye gitti, gider, gitsin gidebilirse!

bana aklım kaldı; ne çok sevindim siyah
papatyalar açtı ve çoğaldılar kafesinde toprağın:

Devamı »

bu sonsuz dönüş bu yollar:
         dağların ağırlığı altında
        büyüyen bu istenç, aklın
        gönlünü çelen yanan rüzgâr
        yorgun soluma: sonrasızlık
        içinde lirik güneş. 

yazıyorum: içimde ateşle

Devamı »