Yazar: rabia mine

sonsuz bir terk edişmiş meğer zaman..
anlardan ıraksak mercek,
beni de zahiri et!

ah! ritimsiz hicran şarkısı kalbim,
kaybol anlamsızlığın şehvetinde
hiçliğe nüfuz et!

kaç bıçağı varmış meğer grinin,
kırmızının kaç şah damarı..
mor bir çığlık kaç siyaha boyarmış meğer
içimizde çürüyen leylak rengi zamanı..

1.
alkışsız, bis’siz,
atonal bir konçerto çalıyor hayatınız..

sonra sessizlik oluyor

susuyor aniden yankısız nidaların intihar bandosu
bütün prelütler kendini vuruyor!
son nota
akortsuz bir obuada boğuluyor!

2.
sonra sessizlik büyüyor

taşlara yapışıyor bir umutla kulağınız.. toprağa.. duvarlara..
kulağınız denizkabuğu oluyor

Devamı »