limandı denizi kurutmuştu tanrı
dağlar akardı gözlerinden ovaya
kırmızıya çalardı annemin kederi:bumerang
bir türlü çıkmazdı kabuğundan yaz
güzün koynuna girer gibi
zoraki bir tebessüm yüzünde kentin
kirpiklerinde salınıyor adım
lanetin yokuşunda
topraktan ninniler dinlediniz mi
sesinde yaprak büyütürdü annem
bir ağacı büyütmedi gözlerim
ırzına geçilmiş şu dünya
kim vurduya gitmeli
mızmızlanan hayatı döve döve sevmeli
yağmur taşımayan bulutu
alnından vurup indirmeli
ey her şeyi benden esirgeyen
kalbinin morgunda bulunacak cesedim