┼
anımsa
uyuyakaldığımız ikindi
güneş çok ölüydü
ve saatler
hiç birikmiş odalarda
açmazdı yumruğunu taş sinirin
bir duvar bizi dövse
benzeyen yüzümüzle
anlardık gönyesi yok
dengemez acı yeşil suyunu
yaranın
adını boşluk soylu sitenin
unutma
öylece koyulduğumuz muamma yerlerin
sen de hatırla
nasıl ölçüyorsa sarplığını
kurşundan yanıyla göğün bir kayada
çarpıp nasıl düşüyorsa ve
tüylü alışkanlık belleğinde dünyayı
vuruştuğun vuruştuğum yerlerin
birlikte iyi / fiyasko barış kuşları
anımsa
öldüğümüz uyandığımız bir sabah
güneş hep ölüydü