1.
alkışsız, bis’siz,
atonal bir konçerto çalıyor hayatınız..
sonra sessizlik oluyor
susuyor aniden yankısız nidaların intihar bandosu
bütün prelütler kendini vuruyor!
son nota
akortsuz bir obuada boğuluyor!
2.
sonra sessizlik büyüyor
taşlara yapışıyor bir umutla kulağınız.. toprağa.. duvarlara..
kulağınız denizkabuğu oluyor
ama susuyor taş, toprak susuyor, duvar susuyor
ah! anlıyorsunuz ki uzak bile susuyor!
sessizlik medusa, kalbiniz taş oluyor
3 .
sonra sessizlik gürlüyor!
çıldıran gölgeniz bir siyaha düşüyor
içinizdeki ateşböceği ölüyor
rüzgârın soğuk yüzünü yalıyor külleriniz..