┼
ha gözlüklü ha gözlüksüz,
bir fotoğraflar cereyânı kâin’ûl cemiyetin;
eriyen çocuk cennetin ─ egosal erki
âyet-i kanla yazıyor bilimini,
pasparlak aksesuarların:
“bugün, berklerden bir berk tanrı yarın…”
ve hep son biçiminde tiz tırnakların,
duruluyor annâ!
sevişen sıvılarına da metalin
bir eğim bulunur belki
arayıp yalımını, orda
üveyik sesler korosunda kimliğin ─
“varsa ama delinmiş etin de vardır kardeşliği!”
geceyi dokulaşan ilk odakta
tümsağır gazaltlarına karşı kulağın,
sıkışmalar doğuran boşluğa…
***
hokkalar yalayan damıtılmışlıkla gecede, ey!
dil düellosu ejderha başların…
batsın şiiri acının, anal muskalarınızda
ve bok gravür ─ anlam’ın da.
* Carl Orff