kanadı kırık, şapkası yandançarklı harflerle
zor ulaşır topal karınca dizgeye
rastlantısal olanla avutur kendini

yavru karınca…söz:
“büyüyünce ben topal kalmıycam”

ağzında sürekli üreme ağıdıyla
zor biçimlenir ağustos böceğinde türkü
safrasını sürükleyen bekleyene döker

benzetme edatlarında…şiir!
“yazılınca ben okulu bırakıcam”

evlâdın vurulurken bıraktığı çığlıkta
zor iyileşir annenin mor sessizliği
acı yetkinliği uzun ah’a iz ararken

kıvam bulur…sözlük;
“yeniden üretmek için yapısını bozucam”

global inceliklerle süslü şırfıntı […]

-I-

yağmurda koyulaşan suskunluğumuz
aşk kadar yalnız
sevişmeler ayrılıklar kavuşmalar
gün gelir kendilerini unutturur da
bizi düşlere suskulara yenilgilere ötelerler

öte rezildir yalancıdır
kendini hemen belgeler

yağmur sonrası açılan dilimiz
yaşam kadar kusurlu
öyküler şiirler günlükler
gün gelir kendilerini anımsatır da
bizi coşkulara umutlara yengilere çekerler

yakın muhteşemdir
kendini hemen reddeder […]

sedef gülüşlü bir çocuk beyaz
sorular taşıyacak mı şafakla gelen
gece giden umutlara alışacak mı düşüp
kalkmaya avcılar kervanında

en eski gerçek hangi bahçe
oyununa katılacak çileli
fasıllardan o çok yaşlı
hanende ile uzaklardan getirilen […]

gül solgundu, od tiradı okudum
kırmızılı gösterdi bahçesini
geçip gittim kendi tiritliğime
geri istemeden eski kisvesini

yollarda ürperiş ağaçtan ağaca
yanık cengele mihrak acılar
baktım ki yüzler yüzüme ortak
karanlıkta kopyalanmış aynalar […]

söz insana dokunamadıkça
harca yazıyla biçilir marifet
düşü örselerken gerçek
uzun olanca itilir kısa sözcük

yara bere içinde kalır ‘a’
kanrevan ‘ah’
palazlanır ‘kara’
zirveyi zorlar ‘kapkara’ […]

gözlerine mahkum güzellik
duygu cümbüşünde silahlar sıkan
anlam şakisi

seni sevmek
düşen bir yaprağın
ağacına dönebilmesi […]

yürüyorum yüzünüzde sürtünen aşkın ardından
siz sonunda benden geriye, az kaldı
ne ölümler geçtim ne cinnetler
vazgeçmiş yıldızlar doldurdum ceplerime
boşaldı gökyüzü, kırık yalanlar geçti yerine

yürüyorum kirlenen söz silicisinin ardından
siz sonunda silgi çantası, az kaldı
ne intiharlar geçtim ne […]

birinci gün
aşkı koyuyorum tuzlu suya
ağlarken kum döküyor

ikinci gün
şaşkın bir anne bırakıyorum
sabır öfkeye bilenme öğretiyor

üçüncü gün
anılar istifliyorum sıralı sırasız
yara yarayı kanatıyor
[…]

koş deseler duruyorum
dur komutunda ayaklarım kaçıyor
bana uyumsuz diyenler
konuştukça kendini yineliyor

akşamdan sabaha günaydın besliyorum
başka mülkün yok mu diyorlar
nerede onları yüceltsem
orada boyun eğdiriyorlar […]

bıçak yarası gibi sancıyan
kanamalı iki güzel yalan
içimi kuşatmış, çıkaramıyorum
ihanet denemelerinde zirve ustalık
sadakat gevezeliklerinde boğuluyorum

aklı suçladıkça, yüreğe kaçtıkça
anlamdan uzaklaşan söz, şarkıma yaklaşıyor
söylerken gözlerim seri katil
susunca melek oluyorum […]