eşiklerden dön rüzgâr
ormanında dulda bul
avcını kaçırma av
kendini unuttur şafak
gelmemek için diren
defneyi geceye giydir

yolu bekleme yolcu
duraklardan geç git varış
düşünce günlerini yık […]

– sakar’lığı saygın bir kum çocuğa –

kimbilir ne zordur kum yalnızlığıyla doğmak
koca çölün ortasında sessiz bir çığlık olmak
kimsesiz kaktüslerin türkülerine bulanmadan
kök salma arzulu nilüferlerden uzak
öykülere girmeden denizdekine dokunmadan
umarım zordur düşlere teyelli kalmak

bir […]

uçurum

tek anıya sayısız ân istiflemiş öğretmen
kendine yettiremiyor zamanı, tırpanlı paylaşım
hiçbir sokak onu tanımıyor
ağlamadıkça inanmıyor bulut
onu anlatmayan bir gök var
yaban ördekleriyle dolu
yıllar yollardan daha yüklü levhadan yana
düz ovadan ters […]

yüzüm: acının göçmen resmidir
renklerde yer değiştiren ayrılık
ne ev sahipleri kal der, ne o kalır
düşen şehirlerin saklı albümlerinden
göz ucuyla çıkarılır

yüzüm: karakalem cemredir çocuklukta
gençlikte halklar için yaralı
eskizler geçididir aşklarda
yaşlandıkça eşekarılı, uzun dilli

Kendi acısını es geçiyor rüzgâr. Çocuk kollayan
şifa otları faltaşı. Çeşme meydanının sübyan
hayaletleri misket peşinde. Şaşkınlık
oyununu kanıksayan yaşlı ölüler.

Susuluyor hepsi. İnsan sesi biriktiren aşk
şarkıları uzak. Küçük ayakların izini
saklayan patika. Ünleyiş umuyor. Yok.

Kül giysili dağ […]

esamisi okunmaz annemdi kadın
kadındı ve annemdi hepsi bu
adını bilmezdi babam biz ‘hişt anne!’
durgun suya kahır tortulayan nilüfer
çırpınışlarıydı esamisi

alın çizgileri faili çok aşina
yitik zamana devrilmiş alaca yüzü
gözleri yerine oturmamış anlamdı
avucuna ter çeyizleyen […]

ana sabrı
kuyuda kaldı
çıkarıldığımda

uçurtma düşlerim
çocukluğumdan beri
bekler bilirim

sevgiyi biçimlemeye
kimlere uzansam
yoktular

[…]

I
çizgiye ve boşluğa renk ararken
gride kalmayı seçen zaman mı yılgın
zamana sorular sorabilen mi?

uzam kiracı sevmez diyerek
kırıla kırıla uzaklaşan mı kalıcı
nahif dokunuşlar bırakabilen mi?

her eşikte farklı bir yalnızlık varken
nefretini aynada donduran mı […]

-karaya çakılmış bir aydın balığından-

ey hayat
geç kalmadan kov beni

güllere uzaklık besledim güneşi yerdim
tufanlar hazırladım elimin ayasına hırs için
kale burcunda akreptim ortadoğuda aydın
erk kıskacıyla asıldım külveren coğrafyaya
yangına bakarken buzdağıydım sonrası lâl
[…]

-yahudilere, filistinlilere, ingilizlere, erkperestlere, vb…-

biri seveceği kadar yaşamadı hiç
anladıkça öldürüldü
öteki sevgi penceresi açmak yerine
yoketmekle örüldü

biri sevmeyi istemedi hiç
nefret kapısında öldü
diğeri nefrete vakit bulamadı
sadece öldürdü

[…]