ellerin karanlık bir su
hem var hem yok dili akşamın
uzak bir deniz çam kokusu
ürperten eski yalnızlıklar
çağdaş piknikler gam pürlerinden

vazgeçmek gibi bir konuşmadan ellerin
şarkılara bulaşıyor tortusu
uzak hem yakın sonsuza uzanır sonrasızlık
[…]

zaman babasını arayan bir hiçtir
sisli bir nehir gecesinde
ah hiçtir
ateşle suyun dansı
ne çok kül öyküsü içinde

gidip geliyor karanlıkta
ala boyalı su ayaklı kalabalıklar
çaresiz beyazların eril gülleri
topraktan çekiyorlar kalanını
dikende kan damlası […]

birazdan bitecek haziran
söz kalkıp gidecek mahmuzlayıp atını/ bizle
kalacak, yalnızlığımız

yüzüne düşen dalın gölgesi
bir kanıt sunuyor varlığına
çoğalan şeylerin…içiçe geçmiş
güneşler gibi uzuyor gölgeler de
başlıyor şarkısına umudun ağaçları
kısalarak

insan
bir yaz günü […]

ocakta yemek

şubatta evlat

martta bir kedi

nisanda aşk

mayısta abluka

haziranda zapt […]

bütün güzellikler geçicidir otobüsü
geçmeyi unutmaz Eşrefpaşa’dan
döş uzak bir bakışla evlenir
bu yüzden günler kısalırsa
ay incinir karşıdan

imbat eserse kordon renklenir
sıcak bir yudumdur aşk […]

“sevinmek kendinde değildir
es us”

değersizdir çünkü
sosyal bir yalnızlık içinde çürür
anlamı törpülenen ilik
şen bir gönül için zaman nasılsa
devleşerek yerinden
ben
çöplüğünün göğüne gölgesiz güneşler
döşeyebilir […]

açıldı acının pelerini
kuş yuvasına kunduz dolmuştur
ellerim kerpiçleşen yüzünde
siyahlayan bir yas atlası bulmuştur

kaotik zamanları çağların
iyilikler alınlarından vurulmuş […]

boşluğun sonsuzluğunda yıkanan tanrıların
bittiği yerde başlar yolculuğu suyun

koklayıp ilkelliğin sızısını
kavganın olmadığı bir yel bulmaktı
huyum
yaprağın gizlediği iklime eklenmedi […]

sen düşüreceksin ki yer gülecek
bunun adı yüz geni çocuk
bir çizgiyle birleşecek siyahı gecenin
her işlemin eşiti alnındaki sıfıra

gece ve karanlık yağıyor yağmur
bilmiyor düş üşümelerini sabrın […]