´´mut yok mus!
tâhlil-i sükûnda ıskartayızdır
bir orta bacağımızsa hep konuk ve kopuk
ve çokluk, reng-i müsemmâ:
birkaç iyi solo yalanlar
oysa, bu iyi yalanlar!´´

rubya;

burda kimse uzun bir şarkı değil
çok yanlış şeyler de olabilir illâ ki
[…]

´´eni boyu yok zifiri bir icrâ yürüyor ve biz
hep
vurulmaktan geliyoruz çok iyi.´´ 

anlam´ın yoksandığı bu sonsuz duygusuzlukta
korkunç yitimi dirimin ve çürümüşlük
dönüştüren hücreleri kızıl bir dehşetten canavarlığa

şimdi;´´insan yaşadığı yere benzer´´ Edip biraz
yalancı bir […]

´´otel adında bir aşktı sandığı
   oyulmuş mermerlerden.´´

ne zaman ki ışıklardan kırılma indisi bir zaman
düşünce aklın karanlık geçmişler gününde

anıp seni allasen! sözün hiç olmamış kıyı yüzünde
anlarım, bir üvey dişisi yakışıklı geçimlerin

ve bir çirkin gülüşler tarihinden kopkoyu adamları

´´gibisi, atlaslarında uzunbeyaz bir göğü öpmek gibisi
ve biz gitmemiştik henüz yerine, durmak denilen şeyin!´´

günlerde beklenir bir Cumartesi

önce sokaklar vardı adıyla karanlığın
ve ne çok yalnızlığımız sonra
bir köşe başında, en yasak öpüşlüsü dudakların
bira içimleri, sigara içimleri, sohbetler
daha başka şeyler […]

belirli bir maviliğini geçiyoruz göğün uçmaklarla
kaygılar çoğalan bir dünyadaymışız unutalım
çatlatırcasına gövdeyi bölendir çünkü ikiye bizi bizden
alıkoymaksa gelip dayanan hep bir zaman
hep bir zaman oyunlarında geçer saatler kavmi […]

neremi dönsem bir ad çekimi baktığım o yerde
korkuyorum
gelip vuracakmışlar gibi beni korkmuyorum ama Odessa
hayır! kim nereye düşse bir bölge parçasını kalıyordu renklerin
bir aynı türlüsünü hiç kapanmayan ya da açılan yerlerimizin
bir ölüm de üstüne sonsuz gizini bırakıyordu usulca
bir ölüm de avuntular ayartısında uzun […]

avutan bir şeyleri, bir şeyler şeyi –sizbizo
bir, döngöraynasınabakmaz!
(bırakalım sizbizo o işleri)
mutsuzluğun dengesidir yaşamak,
kan gelimi ağızdan.

kan gelimi ağızdan […]

´´uzasın; bir duruşmak sonrası çatlayacak sabır
ve dağılacak sıvası ev ve ev ellerimizin de.´´

park boylu bir yalnızlık ilk kimde görmüştüm onu
gezinen kendi içinde hep aynı varışın şarkısı
-benim ayaklarım da geçişlerdi, anahtarlardı-
ve hep aynı yere çıkmanın şaşı sabırsızlığı […]

parmaklar tutumundan bir Art Tatum; içerlerden dışarlara dağıl-
dumanını müziğin müzik, siyahıyor: konup, Çağıranlar ve Belirenler Boşluğu´ma;
lekesi büyük asfaltları gezişen- kuş yüzlüğünü sürmüş o sabahların.

parmaklar tutumundan bir Art Tatum; çıkıp düşülür sesiyle seviyorum çatıları,
çıkma balkonlarımın. soyunan gri gömleği parklarıma karşı,
asılmak telâşesi beyaz bulutlara; birbirlerini hep iyi ananların

öte karşımda duran bir toz silsilesi misiniz
rengi cümbüş inan iril ufak buluttunuz siz
adı çarpışıpçakışan fiziğin de adıydınız siz
oynayacağım baba kozunu sizi reddedişin
en göndere çekilmiş o çocuğuydunuz siz

unutuyorum hepinizi ağırdıkça dişim lan
dindikçe aklıma üşüşüyorsunuz birden
[…]