By Öresay Özgür Doğan|2010-12-25T06:41:42+03:0025 Aralık 2010|Düzyazı, Öykü|
Renkler, sevinçlerini topladı; tortusu, ağırbaşlı yalnızlık…
Ben ağırbaşlıyım, daha fazla konuşamam dedi, Ebabil Kuşu. Gülümsedi, yapıların erkek meleği Yargıç Pinard.
Keşke bu kadar ağırbaşlı susmasaydınız, dedi, Küflenmiş Odaları Kireçleyen Mürekkep.
Ve ekledi: […]
By Öresay Özgür Doğan|2010-06-05T00:22:52+03:005 Haziran 2010|Düzyazı|
iveğen bir güz
kurumuş süsenler ah
avlu da yalnız
İçinde özgürlükler, bir dünya ör, varlığın lekeli bilinç cübbesine renkleri anlatacak.
Renkler kalbinde taşıyor yorgunluğunu…
Yorgunum, kirli dansın avlusunda. Yazmalar disiplininden uzak içsel ve öznel bakışları süzüyorum. Camlarla sevişen italik gölgeler ırmağı beslemiyor.
By Öresay Özgür Doğan|2010-05-07T17:24:39+03:007 Mayıs 2010|Şiir|
bilincimin konukları aç gözlü ve soğuk:
dokulara sızan itirafçı uğultular
küçük bir kuyuda…
yan yana, iç içe; imler
parlıyor, yamalı koridorlar boyunca
eşit tarafsız saydam hükümler
içerikler, şeyler…
boyunca verimli dolanıyor
beyazlı bir nöbetçi […]
By Öresay Özgür Doğan|2010-03-20T16:40:51+03:0020 Mart 2010|Düzyazı|
Yan anlamlar olguyu zenginleştirmeye başladığında, güneş, çoktan denizinin içine gömülmüştü. En çok senin için yan anlamlar bulup çıkarmaya çalışıyorum, dedi Güneşi Denize Batıran.
Yalnızlık, büyük bir boşluktu. Susma, kabullenme ve benzeşme ile ağır ağır büyüyen. Anlam arayan için üşümekti ve kendinden uzak olmak…
Kayboluyorum, korkuyorum, dedi, […]
By Öresay Özgür Doğan|2009-12-07T11:55:16+03:007 Aralık 2009|Deneme, Düzyazı|
Sıradan bakışın ürünü olan sonuçlar, delişmen ortamın salgıladığı hormonlar sayesinde ışıldamaya başlayınca, algı da körleşmeye başlamıştı. Kendine uygun ölçülerle perçinlenmeye doğru sürüklenen sadelik beni korkutuyordu.
Çoğunluğun, yüreğinin büyük ölüsünü gömdüğü bu bahçede hırçınlaşan dürtüler, dil ve yaratı arasındaki iletişimsizliği de yanına alarak aynanın verimli ovasındaki yangını büyütüyor […]
By Öresay Özgür Doğan|2009-11-17T04:37:32+03:0017 Kasım 2009|Deneme, Düzyazı|
Sessizlik öfkelendiğinde, anlamın üzerine çöken sözde yeni arayış örnekleri, kelimeleri epeyce örselemişti. Yeni biçimiyle kelimeler, gizemli yaratıkları andırıyordu. En önemlisi yan anlamlar kaybolmuştu.
Bu boşlukta, sınırlı bir alan içerisinde yaşayan, öngörüsü sınırlı kelebekler tarafından değişime uğratılmış biçimlerden farklı yaklaşımlar doğamayacağını söyledi. […]
By Öresay Özgür Doğan|2009-10-05T21:28:17+03:005 Ekim 2009|Şiir|
eşyanın ruhuna sığınalım, giz
yalnızlığa, düşünde deli bir fırçanın
eylemsiz bekleyiş, hiçzaman…
çevrilmiş masmavi yorgunluk, hep
uzak ülke gülümsemesi
kaos kuşlarını emziriyor terli cesetler
çürük flamalarında köhnemiş buyurganlık
susboyut, akıl içi varlık
kendimize yalanlar büyütelim […]
