By Nalân Kiraz|2020-06-16T16:51:08+03:0016 Haziran 2020|Öykü|
Dayım ve Yengeme…
Ayna, salonla oda arasındaki kapının pervazına asılıydı. Mavi çerçeveli, yirmiye otuz boyunda oldukça büyük bir aynaydı bu. Bir yanı odaya, bir yanı salona bakıyordu. Eğik gelen gün ışığının üzerinde yansımasıyla akşam vakitlerinde salonun ve odanın zemininde çizgiler oluşturuyor, her huzmeyi yedi renge bölüyor, koltuğun, pencerenin, halının […]
By Erdoğan Kul|2014-12-03T00:33:31+03:003 Aralık 2014|Öykü|
Ne zaman öldüğünü anımsayamıyordu.
Karanlık, kalbini henüz tam kaplamamış, ona son bir anımsama fırsatı vermişti.
Küçüklüğünde öbür çocuklar gibi oyuncakları olsaydı sonraki yolculukları bu denli dalgın geçmezdi. Okul dönüşü kopardığı bir çiçeğin kendisiyle gelmeyip, ellerine gölgesini bırakarak, hiç belli etmeden kaybolduğu günü görüyor şimdi. Gülümsüyor, itirazsız […]
By Öresay Özgür Doğan|2010-12-25T06:41:42+03:0025 Aralık 2010|Düzyazı, Öykü|
Renkler, sevinçlerini topladı; tortusu, ağırbaşlı yalnızlık…
Ben ağırbaşlıyım, daha fazla konuşamam dedi, Ebabil Kuşu. Gülümsedi, yapıların erkek meleği Yargıç Pinard.
Keşke bu kadar ağırbaşlı susmasaydınız, dedi, Küflenmiş Odaları Kireçleyen Mürekkep.
Ve ekledi: […]
By Emre Küçükoğlu|2010-11-01T17:12:53+03:001 Kasım 2010|Öykü|
Şiirlerini çekmecelerinde saklayan kadınlar sevdim.
Her ay sonu maaşları tükenirken annesi ve kız kardeşiyle kavga edenler. Oysa çok bir şeyler almazlardı kendilerine. Nemlendirici krem, çorap, yazları ve ay başı günlerinde fazladan iç çamaşırı hepi topu. Kız kardeşleri okuyordu hala. Bitiremedikleri fakültelerde veremedikleri dersler vardı. Hocalarına istediklerini veren […]
By Emre Küçükoğlu|2010-07-12T04:26:04+03:0012 Temmuz 2010|Düzyazı, Öykü|
Bu sabah da ağladın aynanın karşısında
Gözlerinin şişliği gitsin diye suyu bol vurdun yüzüne
Havluyla her kurulamanın ardından yeni bir dalgaya engel olamadı kirpiklerin
Bu sabah da dün sabah olduğu gibi ağlayarak kapattın banyonun kapısını. Dönüp sana baktım, yorgun güzelliğine. Saçma ‘günaydın’ tonunu duymadım. Başımı […]
By Zekiye Boyana|2010-04-04T18:47:16+03:004 Nisan 2010|Düzyazı, Öykü|
Müşg idi nesîmi bûstânın
Dinmezdi rüâfı ergavanın
(Hüsn ü […]
By Emre Küçükoğlu|2009-12-24T01:20:06+03:0024 Aralık 2009|Deneme, Düzyazı, Öykü|
Körlük,
İhtiyatlı sağırlık,
Ait olduğumuz çoğul hiçlikler havuzunun felçli görüntüsü.
Sana, ona, buna bulaşan koşulsuzluk direnci.
(Pencereler kardan buz kaplamış. Yemeği yine sıcak indirmişsin
ateşten. Dur biraz, bu koku… bir şey mi yanıyor? Ütünün fişini
çekmeyi unutma. Yaz gelince oraya götüreceğim seni; oraya işte! Hani!
Bildin […]
By Emre Küçükoğlu|2009-11-07T22:58:55+03:007 Kasım 2009|Öykü|
Gece son demlerini yaşıyordu dağların üzerinde. Sabaha karşı dinginlik ile hareketin henüz çakışmadığı saatler… Çiğli bulutlar seferden dönüyor, küçük çıkınlarında yağmur gizleniyordu. Rüzgârdan saklanan yağmur, ansızın görünür kılıyordu kendini ormana. Ağaçlar etrafa mis kokular yayarak damlalara kucak açıyordu.
Eski geceler gibiydi bu gece de. Huzurlu, zaman zaman […]
By Emre Küçükoğlu|2009-10-14T19:16:07+03:0014 Ekim 2009|Öykü|
Saat beş.
Güneşin doğmasına hâlâ saatler var. Yatağın içinde küçük kızımla yatıyorum. O uyuyor, bense televizyonda dün gece canlı yayınlanan tartışma programının banttan kaydını izliyorum. Hükümetin sosyal güvenlik reformu taslağını eleştiriyorlar. Kel profesör, zaman zaman sol kulak memesini çekiştirerek burnuyla oynayarak bir de gözlerini sık sık kırparak […]
By Emre Küçükoğlu|2009-10-02T20:26:54+03:002 Ekim 2009|Öykü|
Kendi etrafında döndü.
Bir güzelliğin şekillenişi…
Saçlarındaki beyaz kurdelenin çözülüp uçacağını gördüm.
Saçlarının kurdeleyi kanatlarından yakaladığını…
Şaşkınlık içinde sanki, gözlerini kırpıştırdı ve ellerini sevinçli bir
haber almış gibi heyecanla birbirine vurdu. Yerinde duramıyordu.
"Ah, bu renkler! Baharın huzurlu seslenişi. Çok seviyorum bu
çiçekleri, şu yeşil suyun üzerindeki […]
