Şiir

kanadı kırık, şapkası yandançarklı harflerle
zor ulaşır topal karınca dizgeye
rastlantısal olanla avutur kendini

yavru karınca…söz:
“büyüyünce ben topal kalmıycam”

ağzında sürekli üreme ağıdıyla
zor biçimlenir ağustos böceğinde türkü
safrasını sürükleyen bekleyene döker

benzetme edatlarında…şiir!
“yazılınca ben okulu bırakıcam”

evlâdın vurulurken bıraktığı çığlıkta
zor iyileşir annenin mor sessizliği
acı yetkinliği uzun ah’a iz ararken

kıvam bulur…sözlük;
“yeniden üretmek için yapısını bozucam”

global inceliklerle süslü şırfıntı […]

bugün anladım kendimi
istesem de erişemeyeceğim

dindi sesim
dışındayım o çemberin

duyulmasın bilinmesin
kalmadı artık bir anlamım

geçip gittim

Aya doğru yürürsen uçarsın demişti babam. Bugün kulağa masal gibi gelse de, elimden tutup yolu da göstermişti. Ay ışığının somutlaştığı o yolda yürürken bıyıkları sarkmıştı sanki, bir keşiş gibi dünyadan elini eteğini çekmişti.

Kaf dağı bir rüyanın dilinden nasıl anlatılır…

-I-

yağmurda koyulaşan suskunluğumuz
aşk kadar yalnız
sevişmeler ayrılıklar kavuşmalar
gün gelir kendilerini unutturur da
bizi düşlere suskulara yenilgilere ötelerler

öte rezildir yalancıdır
kendini hemen belgeler

yağmur sonrası açılan dilimiz
yaşam kadar kusurlu
öyküler şiirler günlükler
gün gelir kendilerini anımsatır da
bizi coşkulara umutlara yengilere çekerler

yakın muhteşemdir
kendini hemen reddeder […]

sedef gülüşlü bir çocuk beyaz
sorular taşıyacak mı şafakla gelen
gece giden umutlara alışacak mı düşüp
kalkmaya avcılar kervanında

en eski gerçek hangi bahçe
oyununa katılacak çileli
fasıllardan o çok yaşlı
hanende ile uzaklardan getirilen […]

gül solgundu, od tiradı okudum
kırmızılı gösterdi bahçesini
geçip gittim kendi tiritliğime
geri istemeden eski kisvesini

yollarda ürperiş ağaçtan ağaca
yanık cengele mihrak acılar
baktım ki yüzler yüzüme ortak
karanlıkta kopyalanmış aynalar […]

Kapıda asılı kalan ellerimi izledim
Ellerimle dokundum asılı kalmış ellerime
Bu bir süstü ıssız ormanı düşleyen
Cüppe giymiş adamlar seslendi kapı eşiğindekine
Şikâyet etmek nafile, bu bir sır keskin bedendeki
Ensedeki rüzgâr gibi kovalar,
Bu elde geleceğe giden çizgiler yoktur
Daha iyi gösterir karanlık mabedindeki gölgeleri
Mezardan gelen nefes seslerini iyi bilirim
Bir zamanlar tanıdıklarım vardı oralarda yaşayan
Gittim adım […]

söz insana dokunamadıkça
harca yazıyla biçilir marifet
düşü örselerken gerçek
uzun olanca itilir kısa sözcük

yara bere içinde kalır ‘a’
kanrevan ‘ah’
palazlanır ‘kara’
zirveyi zorlar ‘kapkara’ […]

susmuştum. eğildim. büküldüm. sayamadığım kadar çok kişiyle kıvrıldım bir oyuğun içine.
odadan odaya bir ıssızlığı ördüm. doğuyordu güneş.
soyunamıyorum eskisi gibi bıkkınlıklardan.
önemli miydim? gerekli miydim? bilebilir miydim?

duru bir suda gördüm yüzümü. oysa hep yanlış hep eksik görüyorum.
kavrayışım ağacın buluta kök salması. istesem de düşünemiyorum.
bu sıralama, bu düzenleme boşuna,
kaçınamıyorum bir evin belleğinde sızlamaktan.

çözülsün. […]

gözlerine mahkum güzellik
duygu cümbüşünde silahlar sıkan
anlam şakisi

seni sevmek
düşen bir yaprağın
ağacına dönebilmesi […]